To kilka z podstawowych ruchów elementarnych, które każdy z nas wykonuje codziennie – bez znaczenia czy jesteśmy w pracy, w domu, czy na urlopie.
Praca ludzka składa się z sekwencji m.in. takich ruchów. Dla ułatwienia weźmy za przykład proces montażu długopisu:
Pracownik na swoim stanowisku ma kilka różnych pojemników. W każdym z pojemników znajduje się inny komponent potrzebny do zmontowania całego długopisu: korpus, sprężynka, wkład, nakrywka (górna część korpusu), mechanizm wysuwu.
Pracownik musi sięgnąć do pojemnika po wkład długopisu, chwycić go, przenieść w pole robocze, następnie wykonać tę samą sekwencję ruchów aby w jego drugiej dłoni znalazła się sprężynka, którą nasuwa kolejno na pobrany wcześniej wkład długopisu.
Kolejnym krokiem może być pobranie z kolejnego pojemnika korpus długopisu, wykonuję tę samą sekwencję ruchów żeby następnie nałożyć go na wkład ze sprężynką… Praktycznie połowa długopisu jest gotowa…
Zarówno pracodawcom, jak i pracownikom zależy na tym, aby tych ruchów elementarnych było jak najmniej i trwały one jak najkrócej – dlatego, że przecież każdy z ruchów wykonywanych przez pracownika kosztuj pracodawcę czas, a pracownika energię, którą musi poświęcić na jego wykonanie. Skręcenie jednego długopisu, nie jest oczywiście dla nikogo wyzwaniem, ale czy pracownik zakładu produkującego długopisy skręca ich tylko kilka w ciągu dnia?…
Ekonomika Ruchów Elementarnych, to zasada polegająca na kształtowaniu optymalnej metody pracy wykonywanej przez człowieka z perspektywy sekwencji właśnie takich czynności jak powyższej (ruchów elementarnych) niezbędnych do wykonania zadania – za przykład posłużył nam ww. długopis.
Standaryzacja metod pracy zgodna z zasadami ekonomiki ruchów elementarnych ukierunkowana jest na wykonanie zadania poprzez minimalną ilość ruchów, które są jak najmniej czasochłonne i wykonywanych równocześnie obiema rękami. Połączenie zasady ekonomiki ruchów elementarnych z zasadami filozofii Lean Manufacturing pozwala w procesie optymalizacji i standaryzacji metod pracy, na bardziej precyzyjne zdefiniowanie czynności dodających wartość i będących marnotrawstwem. Określenie czynności dodających wartość na poziomie ruchów elementarnych pozwala na jeszcze lepsze kształtowanie optymalnych metod pracy, a w wyniku tego redukcję kosztów wytwarzania.
Zastosowanie zasady ekonomiki ruchów elementarnych oparte jest na następujących podstawowych założeniach:
- Równoczesność ruchów – kształtowanie metod pracy w taki sposób, aby pracę wykonywać równocześnie obiema rękami z uwzględnieniem wszelkich zasad ergonomii.
- Upraszczanie ruchów – dążenie do tego, aby niezbędne ruchy elementarne upraszczać w sposób taki, aby były maksymalnie najmniej czasochłonne w wykonaniu. Przykładem upraszczania ruchów może być zamiana ruchu elementarnego chwycenia monety położonej na twardej powierzchni na chwycenie monety położonej na miękkim podłożu (np. gąbce). W tym przypadku ruch chwycenia G1B (3,5TMU) zamienia się na ruch chwycenia G1A (2TMU). Jest to redukcja czasochłonności wykonania o ponad 42%!
- Redukcja zbędnych ruchów – polega na eliminacji zbędnych ruchów, które nie dodają wartości w danym procesie. Przykładem może być ruch elementarny schylanie się lub np. kilkukrotne pobranie i odłożenie tej samej części.
- Skracanie odległości ruchów sięgania i przenoszenia – przez kształtowanie optymalne stanowiska i metody pracy w połączeniu z zasadami ergonomicznego kształtowania pracy oraz np. z zasadą przepływu jednej sztuki, można uzyskać redukcję zakresu odległości sięgania np. z 50 do 20 cm. Dla porównania ruch elementarny sięgania R50B wynosi 18,4 TMU, a ruch elementarny R20B 10,0 TMU. Jest to redukcja czasochłonności o ponad 45%!
Wszystkie ww. warunki są zgodne z zasadami ergonomicznego kształtowania pracy. Dzięki temu można uzyskać w procesie optymalizacji unikatowy efekt, który polega na wzroście wydajności pracy przy jednoczesnej redukcji obciążenia tą pracą. Zasada ekonomiki ruchów elementarnych jest istotną podstawą w standaryzacji metod pracy według metody 5S.
Reasumując, człowiek pracując zgodnie z ww. zasadami może wykonać więcej i jednocześnie mniej się zmęczyć!
Przykłady zastosowania zasady ekonomiki ruchów elementarnych i optymalizacji metody pracy:
Niniejszy plik prezentuje przykład optymalizacji metody pracy i jej standaryzacji na poziomie ruchów elementarnych. W zaprezentowanym przykładzie zastosowano zasadę ekonomiki ruchów elementarnych (analizy MTM), która jest bardzo istotnym elementem wartym do uwzględnienia podczas wdrażania 5S w szczególności 4 etapu standaryzacji. Zasada ekonomiki ruchów elementarnych jest idealnym uzupełnieniem standardowych narzędzi Lean Manufacturing. Dzięki wdrożeniu usprawnień uzyskano redukcję czasochłonności o ponad 50%. Zasada ekonomiki ruchów elementarnych najbardziej rozpowszechniła się za pośrednictwem metody MTM.
Jeżeli zależy Ci na wprowadzeniu tego rodzaju usprawnień mających na celu zarówno ograniczenie kosztów, jak i wydatku energetycznego pracowników w procesach produkcyjnych czy też logistycznych, to skontaktuj się z nami.
+48222905544